مغالطه های ماست و قیمه ای در قضیه خسارت در حافظیه! - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، دهاز نویسنده نوشته: مردم در شب عید، در یک جشن ملی در آرامگاه حافظ تجمع کردند. حالا همین تجمعِ شاد و ملی، بهانه ای شده که عده ای به مردم فحش بدهند، که چرا فلان شیشه شکست و چرا گل ها لگد شدند .

سایت خبری بهترین ها نوشت: با تحویل سال نو، مردم در حافظیه گرد هم آمده و سعی نموده اند اوقات خوشی را در آن لحظات ثبت نمایند. اما بعد از دورهمی مردم در حافظیه عکس هایی منتشر شد که نشان میدهد جمعیتِ زیاد مردم در آنجا، خسارت هایی به جا گذاشته.

بعضی درباره این موضوع، تصاویری از زباله های پراکنده شده، شیشه های خرد شده و… منتشر کردند و این باعث شد موضعی علیه آنهایی که در حافظیه حاضر بودند ایجاد شوند.

بسیاری از شهروندان این تصاویر را در صفحه های شخصی خود به اشتراک میگذاشتند و درباره آن کلمه هایی مانند بی فرهنگی و شبیه آن به کار می بردند.

تعیین دهاز (نویسنده) در این باره یادداشت جالبی نوشته است.

دهاز نوشته: مردم در شب عید، در یک جشن ملی در آرامگاه حافظ تجمع کردند. حالا همین تجمعِ شاد و ملی، بهانه ای شده که عده ای به مردم فحش بدهند، که چرا فلان شیشه شکست و چرا گل ها لگد شدند . به فحاشی هم محدود نیست و با جهشی بلند این جماعتِ زرنگ به این نتیجه می رسند که مردم ایران هنوز برای آزادی آمادگی ندارند و از این دست مغالطه های ماست و قیمه ای.

به هرحال شکستن فلان شیشه و لگد کردن گل کار بدی است، نمی گردد نادیده گرفت اما حق آزادی بشر ربطی به این چیزها ندارد. چه کسی مسئول نظم دهی به یک تجمعِ پیش بینی پذیر است؟ در کشورهای مترقی هم چنین جمعیتی، وقتی انتظامات کارش را درست انجام ندهد، از کنترل خارج می گردد. مثل ماجرای اخیر کره جنوبی [گل که سهل است] مردم زیر دست و پا جانشان را از دست دادند، حالا باید نتیجه بگیریم که کره ای ها هنوز برای آزادی آمادگی ندارند؟ یا تقصیر خودشان بود که زیر دست و پا رفتند؟ گویا جای شاکی و متشاکی عوض شده.

سال گذشته هم در شیراز این جمعیت حاضر شدند و همین مسائل ایجاد شده بود و در کمال حیرت مدیر ارامگاه گفته پیش بینی می کردیم سال جاری هزار نفر بیایند اما پانزده هزار نفر آمد. دقت پیش بینی ها در بقیه حوزه ها هم همین است. کسانی که مسئول نظم و مدیریت مراسم اند، عملا ناتوانی شان را تکرار کردند. از طرفی، شادی در ایران کم است. یکی دو فرصت شادی دسته جمعی وجود دارد با اینکه ایرانی جماعت ذاتا خوش گذران و شادی طلب است. با این حال متاسفانه ایران کشوری غم زده است و هر سال همین بوده. آنقدر شادی نداشته ایم که وقتی به فرصتی برای ابرازش می رسیم ممکن است زیاده روی کنیم. کامو گفته بود: انسان های مبتلا به رنجی عمیق، وقتی که شاد هستند، چنان به شادی می چسبند که انگار می خوا هند بغلش نمایند و خفه اش نمایند.

بعضی هم این اتفاق در حافظیه را با سایر کشورها مقایسه نموده اند که آنها هم با برگزاری جشن هایی مانند کریسمس، کنسرت ها و … با این صحنه روبرو می شوند و این یک پدیده خاص در ایران نیست.