شغلی با هزاران سختی بی خاتمه و حقوقی ناچیز - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، شیفتهای کاری فشرده و پی در پی، حجم کاری زیاد، حقوق کم و ناچیز و دهها مورد دیگر تنها بخشی از سختی کار پرستاران محسوب می گردد.

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی وبلاگ فروشندگان، فرزانه فراهانی- سختی بعضی از مشاغل با دیگر کارها فرق دارد و تنها عشق است که میتواند افراد را به ماندگاری در این مشاغل تشویق و ترغیب کند.

پرستاری جزو همان شغل های سخت و پیچیده ای است که حرفهای نا گفته و قولهای عمل نشده از مسئولان را زیاد به خود دیده است اما پرستاران همچنان عاشقانه در شغل خود مشغول هستند و سختی های بی خاتمه آن را به جان می خرند.

بر اساس قانون مصوب سال 90 درباره مشاغل سخت و زیان آور، پرستاری هم جزو مشاغل سخت محسوب می گردد اما متاسفانه به علت کمبود نیرو و حقوق ناکافی که برای این گروه از افراد زحمتکش در نظر گرفته می گردد، اغلب بعد از 20 سال کار متوالی و 25 سال کار متناوب که می توانند بازنشسته شوند، باز هم به کار خود ادامه می دهند.

کاری سخت با حقوقی کم و ناچیز!

شیفتهای کاری فشرده و پی در پی، حجم کاری زیاد، حقوق کم و ناچیز و دهها مورد دیگر تنها بخشی از سختی کار پرستاران محسوب می گردد و حالا در نظر بگیرید که شیوع بیماری کرونا و تبعات این غول بی شاخ و دمی که مهار کلی آن تا کنون میسر نشده است هم به این سختی ها اضافه گردد و حقوق و مزایای اغلب پرستاران همچنان در سطح حداقلی و کم به جای مانده است.

به دستور رهبر معظم انقلاب و پس از آن با پیگیری وبلاگ فروشندگان در رسانه های مختلف موضوع فوق العاده ویژه پرستاران در طول ماههای اخیر تا کنون تقریبا پرداخت شده است اما ماجرای عدم پرداخت فوق العاده خاص آن ها همچنان پابرجا مانده است.

معضل دیگری که در حال حاضر پیش روی بسیاری از پرستاران کشور واقع شده است معضل قراردادهای 89 روزه این گروه است که اساس آن ها سوء استفاده از نیاز افراد در شرایط کنونی به شغل پرستاری و عایدی حاصل از آن است.

قرارداد 89 روزه ظلمی بزرگ در حق پرستارها!

به گفته محمد میرزابیگی رئیس سازمان نظام پرستاری قول شرکتها برای به کارگیری پرستارها در دوران شیوع کرونا در کشور مبنی بر بستن قرارداد با مدت زمانی حداقل یک ساله، عملی نشده است و با فروکش کردن موجهای اول کرونا به فراموشی سپرده شده است.

رئیس سازمان نظام پرستاری خطاب به مسئولان وزارت بهداشت گفته است که بساط قراردادهای 89 روزه که در آن به هیچ عنوان به امنیت شغلی و آینده پرستارها فکر نشده است جمع گردد.

معضل انعقاد قرارداد 89 روزه با پرستاران به وسیله شرکتها در حال صورت می گیرد که در حال حاضر در نظام سلامت کشور با کمبود هزاران پرستار در بخش های مختلف درمانی بیمارستان ها و مراکز درمانی روبرو هستیم.

پرستاران در شرایطی در سخت ترین روزهای زندگی مردم در کنار آن ها قرار گرفتند که کمتر کسی حاضر میشد چند لحظه کوتاه را بیمار مبتلا به کرونا سپری کند و حتی اعضای خانواده فرد مبتلا هم به علت ترس از بیماری کوید 19 که در اوایل شیوع کمتر برای مردم شناخته شده بود از او فرار می کردند و این پرستارها بودند که با کمترین حقوق و دستمزد بر بالین بیماران حاضر می شدند.

از انصاف به دور است که مسئولان مربوطه کوشش های مجدانه و مجاهدانه پرستاران در تمام دوران خدمتشان و به ویژه در دوران شیوع بیماری کرونا را نادیده بگیرند و برای ایجاد فضایی امن برای ادامه اشتغال آن ها چاره اندیشی نکنند.

سرمایه ای که در غفلت مسئولان، از دست می رود

غفلت مسئولان از شرایط شغلی و معیشتی پرستارها باعث شده است تا متاسفانه بعضی از افراد از این قشر زحمتکش و فرهیخته که جزو سرمایه های ارزشمند کشور محسوب می شوند، به فکر مهاجرت از ایران باشند و ماجرای مهاجرت پرستاران ایرانی طی ماههای اخیر در بسیاری از روزها در صدر اخبار مرتبط با حوزه سلامت بوده است.

شاید تصور مسئولانی که در جهت بهبود شرایط شغلی پرستاران در شرایط فعلی قدمی برنمی دارند این است که دیگر به شرایط سخت شیوع کرونا در موجهای مختلف آن بازنمی گردیم اما این تصور بسیار غلطی است که هرگز نمی توان درباره آن اینگونه پیش بینی کرد.