چرا Sekiro بهترین مبارزات را بین بازی های سولزلایک دارد؟ - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، شرکت بازی سازی فرام سافتور (From Software) چند سال پیش در حرکتی غیر قابل انتظار، دست به معرفی یک بازی متفاوت در کارنامه کاری اخیر خود زد. بازی سکیرو (Sekiro) که یک نقش آفرینی نبود و در سبک ماجراجویی اکشن معرفی شده بود. یکی از نکات جالب این محصول هم عرضه شدن آن از طریق شرکت اکتیویژن (Activision) به جای بندای نامکو (Bandai Namco) و تفاوت های آن با عناصر همیشگی سری سولز بود.

نکته اصلی در مورد بازی سکیرو این بود که به جای نقش آفرینی، تمرکز بسیار زیادی روی مبارزات داشت؛ به حدی که می توان گفت شرکت سازنده تمام اجزای دیگر را فدای این بخش کرده و از همان ابتدا شما متوجه خواهید شد که جنگیدن و مبارزه بخش اصلی بازی سکیرو است. در این متن ما قصد داریم تا به نکات ریز و جالب مبارزات این بازی بپردازیم. دقت کنید که این متن یک نقد و بررسی کامل نیست و در نتیجه به بسکمک از جنبه های بازی پرداخته نمی گردد و می خواهیم به مبارزات بپردازیم.

شرکت فرام سافتور و شخص آقای میازاکی (Miyazaki) به ساخت عناوین بسیار سخت معروفیت دارند و منطقی است که شما از سکیرو هم انتظار یک بازی سخت را داشته باشید. با این حال این بازی به شکلی است که با کسب مهارت کامل می توان بر این سختی غلبه کرد. البته به طور کلی بازی سختی خاصی دارد و در برخی منطقه ها هم امکان دارد کمی ناعادلانه باشد. پس در ادامه با بررسی مبارزات بازی سکیرو با ما همراه باشید.

راه تا سکیرو

فرام سافتور برای رسیدن به سکیرو مسیر جالبی را طی کرد. این شرکت طی یک دهه اخیر چندین عنوان مختلف را طراحی و عرضه کرد که معروف ترین آن ها عناوین سری دارک سولز (Dark Souls) هستند. به طور کلی شرکت فرام سافتور و بازی های آن برای دنیای گیمینگ اهمیت خاصی دارند. به این دلیل که این شرکت اثبات کرد که بازی های سخت همچنان طرفدار دارند و بسیار از افراد منتظر یک چالش در بازی خود هستند.

پس از استقبال شدید از عناوین سولز فرام سافتور نیز بازی های مختلفی در این سبک عرضه کرد. یکی از آن ها بلادبورن بود که به صورت انحصاری برای کنسول های پلی استیشن عرضه شد و توانست پیروزیت بسیار خوبی کسب کند. مورد دیگر همین سکیرو است. عنوانی که جزوی از سری سولز نیست و یک شاخصه اصلی از این عناوین را ندارد. آن هم بخش نقش آفرینی است.

عناصر نقش آفرینی به پای ثابت بسکمک از بازی های امروزی تبدیل شده اند، در نتیجه ما شاهد موارد مختلف سبک نقش آفرینی مثل درخت توانایی (Skill Tree) و موارد دیگر از این دسته هم در بازی سکیرو هستیم ولی برای مثال شما در این بازی نمی توانید در ظاهر شخصیت اصلی یا مشخصه های شخصیتی و اعداد و ارقام تفاوتی ایجاد کنید و کلاس های مختلفی برای خود بسازید که نمایانگر بازی های نقش آفرینی هستند. همینطور اینکه دنیای بازی چندان گسترده نیست و بیشتر حالت خطی دارد و غولآخرها (Boss) نیز ترتیب داشته و شما چندان آزادی عمل برای مقابله با آن ها ندارید.

پس اگر بخواهیم حساب کنیم بازی سکیرو تفاوت زیادی با عناوین دیگر سولز دارد. دلیل خاص بودن این بازی هم همین است. عرضه الدن رینگ هم همان رویه سولز را ادامه داد و فرام سافتور به نقش آفرینی های سخت خود بازگشت. دنیای به شدت گسترده، داستانی که خودتان آن را مشخص می کنید، محیط جالب و تنوع بسیار زیاد غولآخر در بازی الدن رینگ باعث شد که یک فزونی کامل نسبت به عناوین دیگر سری سولز داشته باشد.

می توان کم و بیش گفت که الدن رینگ به نوعی دارک سولز 4 و دنباله روی همان روند و ساختار است. حال امکان دارد که از لحاظ خط داستانی و دنیاسازی به این شکل نباشد ولی به طور کلی الدن رینگ یک نسخه تکامل یافته از عناوین سری سولز است که پیشرفت بسیار زیادی کرده. جالب اینجاست که سایه الدن رینگ به بازی سکیرو نرسیده است و سکیرو یک بازی متفاوت و خاص در سبک خود باقی می ماند. به این دلیل که سکیرو تفاوت بسیار زیادی با عناوین دیگر سولز داشته و در نتیجه اصلاً از دسته عناوین این مجموعه به حساب نمی آید.

این تفاوت با عناوین دیگر باعث شده تا سکیرو ارزش تجربه بالایی داشته باشد. به حدی که من به عنوان فردی که تعداد زیادی از عناوین سولزلایک را تجربه کرده به شما می گویم که اگر حتی ذره ای به این سبک علاقه دارید باید این بازی را تجربه کنید. با این حال این بازی نباید تجربه اول شما باشد. دلیل آن هم در ادامه توضیح خواهم داد.

داستان سکیرو؛ مفید و مختصر

داستان سکیرو تمرکز اصلی شرکت سازنده نیست. با این حال اصلاً ضعیف نبوده و به نوعی به بهترین نحو حضور دشمنان را در این بازی توجیه می کند. داستان در مورد یک شینوبی (Shinobi) است که قسم خورده از جان یک کودک دفاع کند. این کودک که لرد کورو (Lord Kuro) نام دارد، خون خاصی در رگ های خود دارد. این خون به او اجازه می دهد تا جاودانه مانده و از طرفی افرادی که به او وفادار هستند هم از این قابلیت بهره مند شوند.

شخصیت اصلی شما به لقب سکیرو (Sekiro) شناخته می گردد. این کلمه به معنای گرگ تک دست بوده و به این دلیل است که در ابتدای کار شخصیت اصلی دستش قطع می گردد. سپس به جای این دست یک دست مصنوعی گرفته که قابلیت های مختلفی دارد و تنوع خوبی در گیم پلی بازی ایجاد می کند. از طرفی این جاودانگی کورو باعث شده تا شما در اصل دو جان داشته باشید. به این شکل که اگر شما در بازی بمیرید می توانید دوباره زنده شده و به مبارزه ادامه دهید.

ادامه داستان بازی به این شکل است که کورو قصد دارد این جاودانگی را از بین برده و شینوبی داستان ما هم باید در این مسیر به او کمک کند. بازی سکیرو چندین انتها مختلف دارد که با توجه به تصمیمات شما می توانند متغیر باشند. در نتیجه اگر شما در تصمیمات خود دقت نکنید امکان دارد که به مسائل زیادی برخورد کنید. کورو برای از بین بردن جاودانگی نیاز به چند ماده مختلف دارد که شما با گشتن در دنیای بازی می توانید آن ها را پیدا کنید. در میانه راه هم با غولآخرهای مختلفی روبرو می شوید که هرکدام داستان مخصوص خود را دارند.

دنیای بازی سکیرو؛ کوچک تر از سولزها و با جزئیات

دنیای بازی سکیرو نسبت به عنوانی مثل الدن رینگ مثل مقایسه یک دریاچه نسبت به اقیانوس است. دنیای الدن رینگ به حدی گسترده بود که شما می توانستید هر کاری در آن انجام دهید. هر فردی که دوست داشتید را نابود کرده و یا به راحتی از دشمنان فرار کنید. در مورد سکیرو این موضوع کاملاً برعکس است. دنیای بازی چندان گسترده نیست. شما با یک روند نسبتاً خطی روبرو بوده و بهتر است با دشمنان مختلف مبارزه کنید تا کاراکتر خود را ارتقاء دهید. همینطور اینکه شما می توانید از تعدادی از غولآخرها گذر کنید ولی بیشتراً برای ورود به یک منطقه تازه نیاز به این دارید تا یک غولآخر مشخص را شکست دهید، نه اینکه گشت و گذار کنید و به ترتیبی که می خواهید برخی از غولآخرها را شکست دهید.

سری سولز هم بیشتر به الدن رینگ شباهت دارند. به این شکل که این عناوین بسیار گسترده بوده و دارای منطقه ها مختلف هستند. با این حال یکی از شاخصه های مشترک سری سولز با سکیرو در همین مورد است که شما نیاز دارید تا بیشتر غولآخرها را شکست دهید تا با کل دنیای بازی روبرو شوید. در بازی سکیرو تنوع دشمنان خوب است. در هر بخش شما با دشمنان مختلفی روبرو خواهید شد که روند مبارزه خاصی دارند. همینطور اینکه این دشمنان اصلاً به صورت یکسان نجنگیده و هرکدام توانایی های خاصی هم دارند. همین موضوع باعث شده تا گشت و گذار در سکیرو بسیار هیجان انگیز و البته ترسناک باشد.

در سکیرو تعداد مکان های ذخیره بازی که بت مجسمه ساز (Sculptor Idol) نام دارند بسیار زیاد هستند. چیزی که الدن رینگ هم از آن استفاده کرده و شما با مکان های ذخیره بازی بسیار زیادی در آن روبرو هستید. بت مجسمه ساز مانند تمامی عناوین سولز جایی برای سفر سریع (Fast Travel)، ارتقاء کرکتر و کارهای مختلف است.

هسته اصلی دنیای بازی شهری به نام آشینا (Ashina) است که در مرکز آن هم قلعه آشینا قرار داشته که اندازه زیادی از بازی هم در این منطقه جریان دارد. با این حال در سکیرو شما شاهد یک سیاهچال (Dungeon)، یک روستای عجیب به نام مایبو (Mibu Village) و موارد دیگر هستید که همگی باعث شدند بازی مجذوب کنندهیت خاصی به خود بگیرد.

نکته جالب هم اینجاست که غولآخر هر منطقه نسبت به آن طراحی شده و توانایی های مرتبط با محیط دارند. شرکت فرام سافتور در زمینه طراحی غولآخر تخصص داشته و در سکیرو هم این موضوع به صورت کاملاً مشهود وجود دارد. با توجه به حجم کمی که دنیای بازی دارد، تعداد غولآخرهای آن بسیار زیاد است. در نتیجه شما به طور دائم با دشمنان مختلف روبرو خواهید شد.

معمولاً قبل از یک غولآخر اصلی شما با یک غولآخر فرعی (Mini Boss) روبرو خواهید شد. این غولآخرهای فرعی دارای موارد مختلف برای ارتقا هستند و کشتن آن ها برای رسیدن به برخی غولآخرها اجباری است. از طرفی کشتن برخی از آن ها هم الزامی ندارد و شما می توانید به راحتی از آن ها گذر کنید. برای مثال یکی از این دشمنان بدون سر (Headless) بود. من به دلیل تنفر خاصی که از این غولآخر داشتم همیشه در تلاش بودن با آن ها مبارزه نکنم و در پایان هم فقط برای اینکه ببینم مبارزات به چه شکل هستند با یکی از آن ها مقابله کردم.

گیم پلی سکیرو؛ سریع، زیبا و دقیق

بازی سکیرو کاملاً بر موضوع مبارزات سخت طراحی شده است و تمام اتفاقات و موارد داخل بازی حول این قسمت می گردد و همه چیز در خدمت گیم پلی است. منظورم این است که بازی ها امروزه بسکمک از عناصر مختلفی را تمرکز اصلی خود قرار می دهند. برخی از بازی ها مثل آخرین ما (The Last of Us) حول داستان می گردند. به این شکل که گیم پلی به عنوان وسیله ای است که شما را بیشتر در داستان بازی درگیر کند. در نتیجه بازی آخرین ما یک عنوان داستان محور است.

حال یک بازی مثل دووم (Doom) دقیقاً برعکس است. به این شکل که بازی طوری طراحی شده که داستان آن گیم پلی بازی را توجیه کند. فهم اینکه یک بازی داستان محور است یا گیم پلی محور به روند آن بستگی دارد. اینکه یک شرکت سازنده تا چه اندازه روی یک بخش تمرکز کرده باشد. سکیرو هم یک عنوان گیم پلی محور است. به دلیل اینکه شرکت سازنده تمام تمرکز خود را روی گیم پلی و مبارزات بازی گذاشته است.

وقتی شما برای اولین بار وارد بازی سکیرو می شوید یک نکته توجه شما را جلب خواهد کرد و آن هم سرعت بازی است. به این شکل که هر کار یا اتفاقی در این بازی بسیار سریع انجام می گردد. شما می توانید در تنظیمات سرعت بازی را کمی کم کرده ولی با این کار از لذت آن می کاهید. همین سرعت در بازی باعث شده تا مبارزات در عین زیبایی سخت باشند. در اصل پلتفرمینگ هم در سکیرو مانند عناوین دیگر نیست. اول از همه اینکه شما یک گرپل هوک (Grapple Hook) دارید که در هیچ بازی دیگری در سبک سولزلایک وجود ندارد. دوم اینکه شرکت سازنده بسیار روی بحث پلتفرمینگ هم تمرکز داشته و آن را بسیار دقیق طراحی کرده است. پس در کل گیم پلی بازی سکیرو به دو بخش مبارزه و پلتفرمینگ تقسیم می گردد.

مبارزات سکیرو دقیق، سخت و نیازمند مهارت است

با توجه به مهارت شما و دقتی که در مبارزات به خرج می دهید، سکیرو می تواند بسیار سخت یا حتی برایتان بسیار آسان باشد. به حدی که شما حتی در یک مبارزه هم پیروز نشوید یا اینکه بسیار راحت باشد و شما به راحتی به پایانی آن برسید. این موضوع در مورد عناوین دیگر شرکت فرام سافتور صدق نمی کند. به دلیل اینکه زمانی که می گوییم الدن رینگ یا دارک سولز 2 سخت هستند واقعاً اینگونه است و عناصر نقش آفرینی در شکست غولآخرها و ارتقا و تراز گرفتن نقش بسیار بزرگی دارند. شما هر قدر هم مهارت در بازی داشته باشید، معمولا تا نتوانید تراز (Level) خود را به اندازه تراز غولآخر بازی بالا برده یا موردی خاص را پیدا نکنید، نمی توانید غولآخر را شکست دهید.

این موضوع در مورد سکیرو صدق نمی کند. سکیرو دارای مکانیسم مبارزه خاصی است که اگر در آن مهارت پیدا کنید، منظورم این است که دیگر کامل به آن تسلط داشته باشید، می توانید در بازی پیش بروید. نکته اصلی سکیرو هم اینجاست این بازی می توانید راحت باشد اگر شما مهارت داشته باشید. در غیر این صورت اگر بخواهید به صورت رندوم بازی کرده و به دشمنان ضربه بزنید، بیشتر از دو غولآخر پیش نخواهید رفت. در مبارزات سکیرو چندین مورد وجود دارد که باعث می شوند این بازی از لحاظ گیم پلی بسیار خاص باشد.

مکانیسم دفع ضربات

سیستم دفع ضربات چندین سال است که در عناوین سری سولز وجود دارد؛ منظور همان سیستمی است که با نام پری (Parry) در این بازی ها می شناسیم. با این حال اگر دقت کنید این سیستم چندان دقیق نیست. حتی در بازی الدن رینگ هم این سیستم وجود داشت. به این شکل که دقیقاً قبل از اینکه ضربه دشمن به شما برخورد کند شما باید دکمه پری را زده تا ضربه را بازگشت دهید. در عناوین سری سولز برای انجام این حرکات ریسک بالایی می کردید و در مقابل هم پاداش زیادی می گرفتید. به همین دلیل بسکمک از افراد حاضر نبودند آن را امتحان کنند.

بحث دفع ضربات در سکیرو کاملاً فرق دارد. در اصل دفع ضربات یا همان دیفلکت (Deflect) یکی از شاخصه های اصلی بازی سکیرو بوده که شما باید در آن مهارت کامل پیدا کنید. به حدی که اگر آن را درست انجام ندهید شکست دادن دشمنان بسیار سخت خواهد بود. شرکت سازنده نیز به بهترین نحو این سیستم را طراحی کرده است.

دیفلکت در بازی سکیرو مانند سیستم پری است. به این شکل که قبل از اینکه ضربه دشمن برخورد کند شما باید دکمه LB یا L1 را فشار دهید. در این صورت ضربه دشمن را برگشت زده و یک صدای زیبا از برخورد دو شمشیر می شنوید و می فهمید که در انجام حرکت پیروز شده اید. اگر شما زودتر دکمه را فشار دهید، دیفلکت به دفاع تبدیل شده و باعث می گردد کرکتر حالت بدن یا ثبات خود در ایستادن (Posture) را از دست بدهد. اگر هم دیر دکمه را فشار دهید ضربه به شما برخورد کرده و جان خود را از دست می دهید.

پس برای انجام حرکت دیفلکت شما نیاز به زمانبندی بسیار دقیق دارید. در مقابل دشمنان هم دارای پاسچر هستند. در اصل به دلیل اینکه مبارزه با دشمنان بیشتراً به حالت شمشیر بازی ای است که در دفاع و حمله رفت و آمد می کنید و باید ثبات آن ها یا همان پاسچر را بشکنید. زمانی که خط پاسچر دشمن پر گردد، او به زمین افتاده و می توانید آن را شکست دهید. بیشتر مبارزات با غولآخرها نیز وابسته به همین حرکت است. در نتیجه شما باید در آن مهارت زیادی پیدا کنید وگرنه قرار نیست در این بازی به جایی برسید.

بازی سکیرو تجربه کامل مبارزه با شمشیر را به شما ارائه می دهد. مبارزه با غولآخرهای این بازی به معنای ضربه زدن و فرار کردن نیست. بلکه شما باید با دشمن درگیر شده و حرکات آن را بیاموزید. به این معنا که مانند عناوین دیگر سری سولز اینکه شما به زیر پای دشمن رفته و آنقدر به آن ضربه بزنید تا کشته گردد، در بازی سکیرو وجود ندارد. بلکه شما باید تلاش کنید ضربات دشمنان را شناسایی کرده، به آن ها پاسخ داده و در شرایط مناسب حمله کنید.

در اصل بازی سکیرو از شما تسلط کامل در مبارزه را می خواهد. نکته مثبت هم اینجاست که در طول مسیر این کار را به شما می آموزد. در ابتدا شما با دشمنان راحت روبرو هستید و با پیشرفت در بازی مبارزات هم سختتر می شوند. مبارزات سختتر یعنی حرکات پیچیده تر، ضربات سنگین تر و مهم تر است همه اضافه شدن حرکات برگشت ناپذیر که روند بازی را بسیار مهیج می کنند.

حرکات برگشت ناپذیر متفاوت

یکی از قسمت های جالب بازی سکیرو حرکات برگشت ناپذیر آن است. دراین بازی شما با سه نوع حرکت برگشت ناپذیر روبرو هستید. مورد اول که به صورت نیزه گونه بوده و با سر سلاح به سمت سکیرو می آید. این حرکات را می توان با یکی از توانایی ها به نام میکیری (Mikiri Counter) برگشت داد. حرکتی که آسیب جدی به پاسچر دشمن وارد می کند و قابل ارتقاء است.

حرکت بعدی حرکت گردشی (Swipe) است. این حرکات محدوده وسیعی داشته و برای آن بهتر است بپرید. حال اگر شما بپرید و دکمه پرش را روی سر دشمن یک بار دیگر فشار دهید یک ضربه به او وارد کرده و آسیب به پاسچر دشمن وارد می گردد. پس این حرکت هم دارای روش مقابله است و در مبارزات به شما کمک می کند.

حرکت آخر هم گرفتن و ضربه زدن است. برای این مورد هیچ راه مقابله ای وجود ندارد. نکته مثبت اینجاست که محدوده این حرکت بسیار کم بوده و شما می توانید از آن فرار کنید. نکته منفی اینجاست که در صورت اینکه حرکت دشمن به ثمر بشیند، معمولاً شما جان خود را از دست می دهید.

هر دشمن یا غولآخر به روش خاص خود این ضربات را وارد می کند. در نتیجه شما باید حرکات دشمنان را بررسی کرده و تلاش کنید بفهمید هر حرکت آن جزو کدام یک از این سه مورد است. زمانی که شما آن را شناسایی کرده و ضربات دیگر آن را نیز برگشت دهید، می توانید با دشمن یا غولآخر مبارزه کنید.

همانطور که مشخص است روند مبارزه با دشمنان راحت نیست اما کلید برد در این بازی هم همین شناسایی و مهارت است. اینکه شما بتوانید حرکات دشمنان را شناسایی کرده و به موقع نسبت به آن ها واکنش دهید. چیزی که باعث می گردد روند بازی بسیار مجذوب کننده شده و از طرفی مبارزات آن به طور کامل با عناوین دیگر فرام سافتور متفاوت باشد.

گرگی با یک دست واقعی و یک دست کمکی!

در ابتدای بازی، سکیرو یکی از دستانش را از دست می دهد. در نتیجه یک فرد دیگر به او کمک کرده و یک دست مصنوعی برای او می سازد. این دست مصنوعی چندین کار مختلف می تواند انجام دهد. اول از همه به سکیرو قابلیت استفاده از گرپل هوک (Grapple Hook) را می دهد. دوم اینکه شما می توانید با ابزار مختلفی که در دنیای بازی پیدا می کنید قابلیت های خاصی به آن بدهید. برای مثال این دست می تواند شوریکن (Shuriken) پرتاب کند یا اینکه آتش بزند. کاربردی ترین مورد از میان ابزارها ترقه (Fire Crackers) است. به دلیل اینکه ترقه برای مدت کوتاهی حواس دشمن را پرت کرده و شما به راحتی می توانید در آن بازه زمانی ضربه بزند. این ابزار در مبارزه با بیشتر غولآخرها پاسخگو است و می تواند به کاربر کمک زیادی بکند.

این دست مصنوعی باعث خاص شدن گیم پلی و بخش پلتفرمینگ شده است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. همینطور اینکه هر کدام از این ابزار در غولآخرهای مختلف کاربرد داشته و می تواند روند مبارزه را برای کاربر سریع تر کند. استفاده از مست مصنوعی نیاز به نماد روح (Spirit Emblem) دارد. چیزی که در دنیای بازی پیدا شده یا اینکه می تواند در بت مجسمه ساز آن را خریداری کنید. نکته جالب اینجاست که در ابتدای بازی قیمت نماد روح 10 سکه است. هرچه شما بیشتر در بازی پیش بروید قیمت آن هم بیشتر شده و حتی به 50 سکه هم می رسد.

سیستم ارتقای سکیرو

یکی از نکات جالب بازی سکیرو سیستم ارتقای خاص آن است. ارتقا در سکیرو نیازمند شکست غولآخرهای مختلف است. غولآخرهای اصلی به شما خاطره (Memory) می دهند. چیزی که می توان از آن برای ارتقاء قدرت سکیرو و ضربات آن استفاده کرد. غولآخرهای کوچک (Mini Boss) به شما تسبیح (Prayer Bead) می دهند. با داشتن 4 تسبیح شما می توانید جان سکیرو را بیشتر کرده و در نتیجه بیشتر در مبارزات دوام بیاورید.

نکته اصلی اینجاست که عبور از غولآخرهای اصلی به جز یک عدد اجباری است. در نتیجه شما چه بخواهید و چه نخواهید قدرت سکیرو افزایش پیدا خواهد کرد. مگر آنکه از خاطره ها استفاده نکنید که چندان حرکتی منطقی به نظر نمی رسد. همین سیستم باعث شده که بازی از حالت نقش آفرینی کمی فاصله بگیرد و بیشتر به سمت بازی های ماجراجویی اکشن پیش برود. از طرفی این سیستم ارتقاء اهمیت مبارزه با غولآخر و موجودات مختلف را به کاربر نشان می دهد. دلیل این موضوع هم کاملاً منطقی است، شرکت سازنده زمان زیادی برای طراحی غولآخرها گذاشته است.

غولآخرهای سکیرو؛ اوج طراحی فرام سافتور

فرام سافتور همیشه در طراحی غولآخرهای مجذوب کننده و خاطره انگیز معروفیت داشته است. با این حال این موضوع در سکیرو به شدت پیشرفت پیدا کرده و در الدن رینگ به نهایت خود رسید. بحث اینجاست که با توجه به اینکه سکیرو یک بازی بسیار کوچکتر نسبت به الدن رینگ است منطقی است که به اندازه آن بازی غولآخر نداشته باشد. با این حال هر غولآخر با دیگری تفاوت داشته و من تنها با دو مورد تکراری روبرو شدم. این دو مورد هم غولآخر کوچک بودند.

هر کدام از غولآخرهای بازی سکیرو توانایی خاص خود را داشته و هر کدام سختی خاصی دارند. برخی بسیار ساده هستند مثل میمون های تا شونده (Folding Monkeys) یا برخی هم بسیار سخت هستند مثل ایشین آشینا (Ishin Ashina) که 4 فاز مختلف داشت. بحث اصلی اینجاست که هر غولآخر سبک خاص خود را داشته و مبارزه با آن نیازمند تلاش و مهارت زیاد شما است.

اولین غولآخری که با آن روبرو می شوید گیوبو (Gyoubu) است. یکی از جالب ترین غولآخرهایی که من تا به حال با آن روبرو شده ام. همه چیز در مورد این غولآخر جالب است. از مکانیسم ضربات و حمله گرفته تا از اسب او و اینکه چگونه می توانید با استفاده از ابزار مختلف هر دو را گیج کنید. گیوبو به عنوا غولآخر اول هم جالب است و هم شما را به چالش می کشد. اینکه تا چه حد نسبت به مکانیسم دفع ضربات بازی مهارتی پیدا کرده اید.

در میانه راه شما با غولآخرهای زیادی روبرو می شوید که یکی از جالب ترین و البته سختترین های آن ها گنیچیرو (Genichiro) است. گنیچیرو به طور کامل توانایی های شما را در دفع ضربات به چالش کشیده و بدون داشتن این مهارت شما به هیچ عنوان نمی توانید این غولآخر را از بین ببرید. محیط مبارزه چندان بزرگ نیست و شما باید با گنیچیرو درگیر شوید. مبارزه شمشیر این دو شخصیت به شدت عجیب و زیبا است که باعث می گردد شما در هنگام مبارزه میخکوب باشید. البته لازم به ذکر است که شکست دادن گنیچیرو کار راحتی نیست ولی با چند بار امتحان و دقت می توان حرکات او را به خاطر سپرد.

دو مورد از غولآخرهای بازی به نظر من بهترین موارد در سکیرو بودند. اولی میمون محافظ (Guardian Ape) است. من در این مدت عناوین سولزلایک بسیار زیادی تجربه کردم. از الدن رینگ گرفته تا مورتال شل و موارد دیگر. در گذشته هم عناوین دیگر سری سولز را کامل تجربه کرده بودم. با توجه به آن من هیچ مبارزه ای به زیبایی و خاص بودن میمون محافظ ندیده ام. این موجود هر کاری می تواند انجام دهد و لحظه ای به کاربر استراحت نمی دهد.

نکته جالب اینجاست که مکانیسم دفع ضربات در این مبارزه نیز مؤثر است ولی به اندازه غولآخرهای دیگر روی میمون محافظ اثر ندارد. این میمون خیلی رفتار عجیبی دارد. زمانی که شما با آن روبرو می شوید شروع به حمله می کند و ضربات بسیار سهمگینی وارد می کند. در ادامه کارهای مختلفی کرده و حتی به سمت شما ماده سمی پرتاب می کند.

در طول مبارزه با این غولآخر من نمی توانستم دستم را از روی کنترلر بردارم. واقعاً مبارزه حساس و عجیبی است. نکته اصلی اینجاست که هرچقدر هم شما کارهای میمون محافظ را بیاموزید باز هم حرکات ناگهانی زیادی انجام می دهد. در نتیجه شما باید برای هر حرکتی آماده باشید. نکته جالب اینجاست که زمانی که در مبارزه فکر می کنید پیروز شدید، این موجود دوباره شمشیر را برداشته و به سمت شما حمله ور می گردد.

غولآخر دومی که توجه من را به شدت به خود جلب کرد جغد (Owl) بود. مبارزه با جغد در ابتدا به صورت اختکمک است. به این شکل که اگر از کد آهنین (Iron Code) اطاعت کنید، در اینجا با جغد روبرو نشده و در جای دیگر باید با او مبارزه کنید. با این حال بهتر است که از کد آهنین فرمانبری نکرده و در همین قسمت با او بجنگید که مبارزه بسیار زیبایی است.

مانند گنیچیرو برای این مبارزه هم شما نیاز به مهارت در دفع ضربات دارید اما جغد تعدادی شعبده در آستین خود دارد. اول از همه جغد کسی است که سکیرو را تعلیم داده است. در نتیجه مکالمات میان این دو در حین مبارزه بسیار مجذوب کننده است. دوم مانند سکیرو، جغد هم دارای کارهای مختلف از جمله ترقه است. در نتیجه کاربر باید به شدت مراقب حرکات مختلف این غولآخر باشد. حرکاتی که می تواند به راحتی با یک ضربه سکیرو را از بین ببرد.

مبارزه با جغد یک مبارزه کامل است. شما باید به همه چیز تسلط داشته باشید. از فرار کردن گرفته تا دفع ضربات و استفاده از دست مصنوعی همه به کار شما می آیند. دلیل اینکه به نظر من این مبارزه از مبارزه آخر یعنی مبارزه با ایشین بهتر بود این است که مبارزه با جغد چندان طولانی نیست. مبارزه با ایشین در آخر کمی خسته کننده می گردد و امکان دارد شما از روی عصبانیت یا خستگی از مبارزه ناامید شوید. در صورتی که جغد دو عدد جان داشته و شکست دادن آن در ابتدا ممکن به نظر می رسد!

در کنار این دو مورد ما شاهد تنوع بسیار زیادی از غولآخر در بازی هستیم. اینکه کدام بهتر است یا بدتر به سبک بازی و سلیقه شما بستگی دارد و به همین دلیل نمی توان به طور قطع گفت. به طور کلی سکیرو به دلیل اینکه یک عنوان مبارزه محور است روی غولآخرها تمرکز بسیار زیادی داشته و به شکلی طراحی شده که کاربر در مبارزات نتواند استراحت کند. همه مبارزات نفس گیر بوده و همگی نیاز به تمرکز بسیار زیاد کاربر دارند.

وجود عناصر مخفی کاری

سیستم مخفی کاری و ضربات ناگهانی همیشه در عناوین سری سولز وجود داشته ولی هیچوقت به این شدت نبوده است. در بسکمک از اوقات بهترین روش برای کشتن دشمنان به روش پنهانی است. در سکیرو شما می توانید به راحتی پشت یک دشمن رفته و آن را از بین ببرید. حتی از این سیستم برای گرفتن یک جان برخی از غولآخرهای کوچک هم می توان استفاده کرد.

این سیستم از این نظر کاربردی است که بازی سکیرو یک عنوان راحت نیست. در نتیجه مبارزه با تعداد زیادی از دشمنان هرچقدر هم که شما مهارت داشته باشید در برخی اوقات غیر ممکن است. اینجاست که این مکانسیم کاربردی می گردد. شما می توانید به سرعت دشمنان را از بین برده و به مسیر خود ادامه دهید.

برخی دشمنان هم ارزش مبارزه و درگیر کردن زمان شما را ندارند. به نظر من یکی از عجیب ترین و در عین حال بدترین دشمنان بازی موجوداتی بودند که در قسمت Fountain Palace وجود داشتند. این موجودات توانایی خاصی در مبارزه نداشتند ولی در صورت اینکه شما را می دیدند به جای ضربه زدن یک طلسمی را به شما می دادند. طلسمی که در صورت پر شدن خط، سکیرو را پیر کرده و توانایی هر حرکتی را از او می گیرد.

برای مقابله تن به تن با این موجودات شما باید بسیار سریع باشید ولی مشکل این است که اگر دو عدد از آن ها در یک مکان باشند شما هیچ شانسی برای مبارزه نخواهید داشت. اینجاست که سیستم مخفی کاری می تواند بسیار کاربردی باشد.

پلتفرمینگ بخش مهمی از بازی سکیرو است

بازی سکیرو یک عنوان پلتفرمر نیست، با این حال این مکانیک اهمیت بسیار زیادی در بازی دارد. به دلیل اینکه در مبارزات حرکت کرکتر اهمیت زیادی داشته و از طرفی برای باز کردن منطقه ها سفر سریع شما ابتدا باید در آن منطقه بگردید. فرام سافتور نیز در جریان این موضوع بوده و به بهترین نحو پلتفرمینگ این بازی را طراحی کرده است.

اول از همه اضافه شدن گرپل هوک باعث شده تا تنوع خاصی به سکیرو بخشیده گردد. چیزی که در هیچ کدام از عناوین دیگر سری سولز وجود ندارد. دوم حرکات سکیرو بسیار سریع و دقیق است. همه طرفداران سری سولز می دانند که پلتفرمینگ در این عناوین می تواند بسیار عذاب دهنده باشد. این موضوع در مورد بازی سکیرو به هیچ عنوان وجود ندارد. شما به راحتی می توانید در بازی گشت و گذار کنید و از هیچ حرکتی نترسید.

این یک نکته بسیار مثبت است به دلیل اینکه کاربر از گشت و گذار در دنیای بازی نترسیده و می تواند به راحتی در دنیای بازی بگردد. حتی در سکیرو قابلیت شنا زیر آب هم وجود دارد. البته این قابلیت در ادامه بازی و پس از شکست دادن یکی از غولآخرها بدست می آید ولی بودن آن باعث بازشدن منطقه ها خاصی از بازی و حتی راه رسیدن به پایانی مخفی بازی خواهد شد.

فرام سافتور تلاش کرده تا تمامی نقص های خود در زمینه پلتفرمینگ را در بازی سکیرو برطرف کند. برای مثال برای اولین بار ما در این بازی شاهد مکانسیم پریدن در عناوین این شرکت بودیم. مکانیسمی که در الدن رینگ هم وجود داشت. سیستم گرپل هوک چیزی بود که پلتفرمینگ را در این بازی از همه عناوین سری سولز جدا کرد و باعث شد سکیرو یک بازی بسیار خاص از همه نظر باشد.

حرف آخر

بازی سکیرو شاید بهترین عنوان ساخته شده از طریق فرام سافتور نباشد اما قطعاً خاص ترین بازی ساخته شده از طریق این شرکت است. عنوانی که خود را از سری سولز جدا کرده و فرام سافتور در آن بسیار شجاعانه عمل کرده است. معرفی مکانیسم های تازه، طراحی خاص کرکتر و اشاره به داستانی جالب و زیبا باعث شدند که سکیرو یک عنوان بسیار خاص باشد که به ندرت مشابه آن در دنیای گیمینگ یافت گردد.

هدف از نوشتن این متن اشاره به بخش مبارزه سکیرو بود. مبارزه در بازی سکیرو یک فاکتور کلیدی و اصلی است. فرام سافتور سبک نقش آفرینی را فدای این بخش کرده و یک بازی کاملاً گیم پلی محور و البته مبارزه محور ساخته است. عنوانی که تمامی اتفاقات در آن، حول همین بخش می گردد. شما مسیر طی می کنید تا به غولآخر بعدی برسید، دشمنان میان راه را می کشید تا به غولآخر برسید و هر کاری که در بازی انجام می دهید به دلیل غولآخر و مبارزه است. برخلاف بسکمک از عناوین دیگر، داستان بازی به شکلی طراحی شده تا حضور این دشمنان و غولآخرها را توجیه کند و در نتیجه مبارزه یک فاکتور بسیار مهم در سکیرو است.

هر جزء از این بازی خاص بوده و با عناوینی که ما از فرام سافتور سراغ داریم تفاوت دارد. از طرفی این بازی یک عنوان بسیار کامل است. سکیرو باگ خاصی ندارد، مشکل قابل توجهی ندارد و از طرفی روند بسیار سریع و مجذوب کنندهی دارد. با این حال این بازی را به هیچ عنوان برای تازه کاران سبک سولز لایک پیشنهاد نمی کنم. چونکه یک بازی وابسته به مهارت است.

سکیرو بر خلاف هر عنوان دیگر سری سولز راحت نمی گردد. اگر برای شما در ابتدا سخت باشد تا پایان هم سخت خواهد بود. اگر شما نتوانید بر مهارت های کلیدی بازی مثل دفع ضربات تسلط پیدا کنید، هیچ وقت نمی توانید آن را کامل کنید. برخلاف آن در عناوین دیگر سولز به دلیل اینکه در سبک نقش آفرینی هستند اگر شما کرکتر خود را ارتقاء دهید می توانید به راحتی غولآخرها را بدون تلاش زیاد نابود کنید. این در صورتی است که سیستم ارتقاء سکیرو وابسته به شکست دادن غولآخر و مبارزه است و شما را به جنگیدن دعوت می کند.

در پایان باید گفت که سکیرو یک بازی متفاوت، زیبا و در عین حال سخت است. عنوانی که از شما می خواهد که نترسید، بجنگید و دشمنان خود را از بین ببرید. سکیرو شما را تنبیه می کند، شما را آزمایش می کند و به شما تمرین می دهد. شما برای مهارت یافتن در این بازی باید مسیر زیادی طی کنید ولی پاداش آن بسیار خوب خواهد بود. در صورت یافتن مهارت در این بازی شما تجربه ای را خواهید داشت که در هیچ عنوان دیگر نه تنها از شرکت فرام سافتور بلکه در محصولات هیچ شرکت دیگری وجود ندارد. تجربه ای که تا سالیان سال در حافظه شما باقی خواهد ماند.