تپه مای خان دشت ذهاب در استان کرمانشاه معین عرصه شد - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، ایلنا/ براساس آخرین اخبار و گزارشات منتشر شده، تپه مای خان دشت ذهاب در استان کرمانشاه معین عرصه شد.

شکوه خسروی (سرپرست هیئت باستان شناسی) گفت: در سال 1394 آنالیز های باستان شناختی منطقه سرپل ذهاب استان کرمانشاه شامل دشتهای قلعه شاهین، بشیوه و ذهاب به انجام رسید و 193 محوطه باستانی در این منطقه شناسایی شد.

او یکی از محوطه های مهم مورد آنالیز در دشت ذهاب را تپه مای خان مطرح کرد که بقایای استقرار بزرگ و مهمی از دوره پیش از تاریخ است.

این باستان شناس اظهار کرد: با توجه به شرایط محوطه و آسیب های موجود به واسطه عبور جاده، حفر سنگر، ایجاد پایگاه نظامی، تسطیح اراضی و… آسیب های جدی به این محوطه وارد آمده و ادامه بعضی از این فعالیت ها بویژه تعریض جاده و تسطیح اراضی باعث نابودی این محوطه میشد، از این رو پژوهشکده باستان شناسی معین عرصه محوطه به منظور حفاظت و صیانت از این محوطه باستانی را در اولویت برنامه های خود قرار داد و به همین خاطر با مجوز پژوهشگاه، هیئتی برای معین عرصه تپه مای خان راهی دشت ذهاب در غرب استان کرمانشاه شد.

خسروی توضیح داد: مای خان بقایای استقراری باستانی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد و بعلاوه دوره اشکانی است که در حاشیه دشت حاصلخیز ذهاب قرار گرفته و براساس یافته های سطحی و توپوگرافی محوطه، احتمالاً وسعتی در حدود 6 هکتار داشته است.

این دانش آموخته دکتری باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس اضافه کرد: هیئت باستان شناسی از نیمه مرداد کار خود را شروع و با حفر 28 گمانه کوشش نموده که تا حد امکان عرصه محوطه را شناسایی کند.

سرپرست هیئت باستان شناسی با اشاره به اهمیت توالی استقرار دوره پیش از تاریخ در تپه مای خان در مطالعه باستان شناسی دامنه های غربی رشته کوه زاگرس اظهار کرد: دشت ذهاب دشتی سیلابی است و احتمالاً شماری از استقرارهای کف دشت در زیر رسوبات آبرفتی دفن شده اند، با این حال مای خان در حاشیه دشت و بر روی نخستین تپه ماهورها قرار گرفته و به همین علت در زیر رسوبات دفن نشده و این شرایط فرصت مناسبی برای مطالعه بقایای باستان شناسی دوره پیش از تاریخ را فراهم خواهد نمود.

خسروی با اشاره به کشف سفال های فرهنگ حلف، سامرا، عبید و اوروک و بعلاوه قطعاتی از سفال دوره اشکانی در محوطه اعلام کرد: در آنالیز سطحی محوطه و بعلاوه در گمانه های کاوش شده سفال های متعددی از هزاره ششم تا چهارم پیش از میلاد بدست آمد که نشان می دهد استقرار در این محوطه از دوره مس و سنگ قدیم شروع و تا دوره مس و سنگ تازه ادامه داشته، اما اوج وسعت محوطه در هزاره پنج پیش از میلاد و دوره عبید بود بطوریکه وسعت محوطه در این دوره به حدود 7 هکتار رسیده است.