خاطره جالب بازیگر محبوب سریال ن.خ از تهران ، وقتی اولین بار به تهران رسیدم... ، هر آنچه می خواستم در تهران بود ، سعید آقاخانی خبرنگاران من است - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، در چند سال اخیر سریالن. خ با مجموعه روایت های متفاوت و تازه خود تماشاگران زیادی را به خود جلب نموده است. با آغاز فصل اول مجموعه نون. خ، بیننده ها با چهره ای به نام سلمان با بازیکاظم نوربخش آشنا شدند که با گویش شیرین کردی صحبت می کرد. این گزارش اردیبهشت 1402 در مجله خبرنگاران خانواده منتشر شده است.

به گزارش وبلاگ فروشندگان، این شیرینی و طنازی در سری های بعدی این مجموعه بیشتر شد. خنده های معروفی که آقای نوربخش به بازی اش اضافه نمود، او را به یکی از محبوب ترین شخصیت های این مجموعه تبدیل کرد. در ایام نوروز و ماه مبارک رمضان سال 1402 با پخش فصل تازه این سریال نقش سلمان پررنگ تر جلوه نموده و بازی در این نقش به دل مخاطب نشسته است. حالا مخاطبان این سریال مشتاق هستند در خصوص این بازیگر بیشتر بدانند. با آنکه کاظم نوربخش این روزها مشغول فیلمبرداری کار تازهش است، لابه لای سرشلوغی هایش، فرصتی کوتاه در اختیار مجله وبلاگ فروشندگان خانواده گذاشت تا با هم گفت وگویی داشته باشیم. بخش هایی از این گفت وگو را می خوانید.

آقای نوربخش چطور بازیگر شدید؟ شنیده ایم شما کارمند اداره ای در بیجار هستید.

بله. من کارمند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بیجار هستم. اما من قبل از اینکه کارمند بشوم، بازیگر بودم. سال 1367 کار هنری ام را آغاز کردم. تئاتر کار می کردم و آرزوهای بزرگی در سرم بود. بعداً کار کارمندی را آغاز کردم و در فواصل کار، باز هم بازیگری را ادامه دادم.

چطور برای مجموعه نون. خ انتخاب شدید؟

سعید آقاخانی وبلاگ فروشندگان ما بود و با برادر بزرگم دوست بود. آن ها زمانی که من بچه بودم، با هم تئاتر کار می کردند. من هم که بزرگ تر شدم، همراه سعید آقاخانی تئاتر کار می کردم و من را می شناخت. با این حال من برای بازی در این سریال تست دادم. سال 1397 در کرمانشاه و سنندج تست بازیگری برای سریال نون. خ برگزار گردید و من هم شرکت کردم و در نهایت دعوت به کار شدم.

چطور بین کار کارمندی تان و هنری که دنبال می کنید، ارتباط ایجاد نموده اید؟ حضور در آفیش های فیلمبرداری لطمه به کار شما نزده است؟

جا دارد تشکر ویژه ای داشته باشم از مدیرکل محترم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی که واقعاً در همه فعالیت های هنری بنده همراه من بودند که دغدغه ای نداشته باشم. بعلاوه از ریاست اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان جناب آقای سلطانی که خود ایشان هنرمندی بسیار توانا هستند هم سپاسگزارم. همکاران فرهنگ و هنر استان برادرانه من را کمک دادند و قدردان لطف آن ها هستم. تشکر ویژه از استاندار کردستان دارم که واقعاً در همه مراحل فعالیت هنری بنده همراه بودند.

در نون. خ سال جاری ظاهراً نقش سلمان بار سنگین تری را برای خنداندن مردم به دوش می کشید. درست است؟

بله، سلمان سال جاری دچار چالش های فراوانی شد؛ قبل تر سلمان تنها یک عاشق دلباخته بود که همه هدفش رسیدن به شیرین خانزاده بود، ولی سال جاری درکنار این عشق چالش هایی هم برایش ایجاد شد که بار شخصیتی سلمان را سنگین تر می کرد.

حس ما این است که سعید آقاخانی بعد از بازخوردهای مثبتی که از نقش سلمان گرفته از طنازی تا چهره و فیزیک خاص شما در سری های بعدی، نقش سلمان را پررنگ تر نموده است؛ فکر می کردید این نقش این قدر جدی تر و شیرین تر گردد؟

بله، جناب آقاخانی خوشبختانه به من اعتماد کردند و نتیجه این اعتماد این بود که این نقش پررنگ تر شد. امیدوارم نتیجه اعتماد او به من خوب باشد و راضی باشد. اینکه شیرین تر شده است یا نه بستگی به نظر مردم دارد. سلمان شخصیت تک بعدی و صرفاً طنز نیست که فقط مخاطب را بخنداند. همه تلاشم این بوده که همه ابعاد شخصیتی سلمان را به مخاطب القاء کنم و این بسیار سخت بود.

در پشت صحنه نون. خ فضا چطوری است؟ یک خاطره از این کار برایمان تعریف می کنید؟

پشت صحنه نون. خ لحظه به لحظه اش برای بازیگرهایش خاطره است. ما مثل یک خانواده بودیم. در این کار هر سکانسی که جلو می رفت برای ما خاطره بود و زیبایی های خودش را داشت. من خاطرات شیرین زیادی از این کار دارم و البته سختی های زیادی هم سر برخی سکانس ها کشیدم که حالا که از آن عبور نموده ایم، صحبت درباره اش برایم لذت بخش است.

به عنوان مثال یادم است در فصل سه با آقای علی صادقی بازی داشتیم؛ دم معدن طلا که آن شب دمای هوا 27 تا 30 درجه سانتی گراد زیر صفر بود. آن شب به قدری هوا سرد بود و ما سختی کشیدیم که واقعاً نمی دانم آن سکانس را چطوری گرفتیم اما خیلی به یادماندنی شد.

از ریسک ساخت سری چهارم سریال برایمان بگویید؛ تا جایی که خبر داریم این سری اوایل در سکوت خبری ساخته شد. بیشتر اوقات ساخت سری چندم یک سریال ریسک بزرگی است، اما گویا این ریسک جواب داده.

بله، خوشبختانه نون. خ توانسته محبوبیت زیادی بین مخاطبان خود کسب کند. به نظرم بقای یک سریال به بازخورد مخاطب بستگی دارد و خوشبختانه ما بعد از هر فصل بازخوردهای خوب بسیار زیادی داشتیم و این انگیزه ما برای ساخت فصل تازه این سریال بود.

قسمت سرانجامی نون. خ با سرانجام باز تمام شد؛ به عقیده بسکمک ساخت نون. خ 5 احتمال دارد. نظر شما چیست؟ باز هم با این مجموعه در صورت ساخت سری تازه همکاری می کنید؟

همواره نون. خ با سرانجام باز تمام می گردد و وقتی فصل تازه آغاز می گردد، اصلاً داستانش یک چیز دیگر است و ربطی به سری قبل ندارد. خیلی مسرور می شوم که فصل های دیگر باشد و من با آقای آقاخانی و آقای فرجی کار کنم. آرزوی هر بازیگری است که با آقای آقاخانی و گروهش کار بکند.

در این کار دست شما در بداهه گویی ها باز بود یا همه بازی های شما طبق فیلمنامه پیش می رفت؟

نه، همه بازیگران دستشان باز بود و هرجا بداهه پردازی بجا و خوبی اتفاق می افتاد، کارگردان استقبال می کرد. برخی مواقع با بداهه گویی ها نقش مجذوب نماینده و شیرین تر می گردد. در این کار هم فیلمنامه بامزه بود و هم آقای آقاخانی برای بامزگی بیشتر دست بازیگر را باز می گذاشت. می توانم بگویم شخصیت سلمان با مشورت آقای آقاخانی تا این حد توانست مورد توجه قرار بگیرد.

شما با بازی در مجموعه نون. خ به چهره محبوب و دوست داشتنی سال تبدیل شدید. زمانی که فیلمنامه این کار را می خواندید، فکر می کردید سلمان تا این حد مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد؟

کاظم نوربخش در نمایی از نون.خ

نه، فکر نمی کردم. هر بازیگری که یک روز وارد این حرفه می گردد و کار می نماید و تجربه به دست می آورد، یکی از اهدافش این است که یک روز دیده گردد و چه بهتر که بتواند محبوب هم گردد. به هر حال قرعه به نام من افتاد که با یک گروه حرفه ای و در رأس آن آقای سعید آقاخانی آغاز کنم. من همه تلاشم این بود که از همه تجربه و توانی که طی سال ها کار به دست آورده بودم، در این کار استفاده کنم. چون می دانستم سلمان نقشی است که شاید بتواند در دل مردم جایی باز کند و خدا را شکر می کنم که این رخ داد.

از بازخوردهای مردم از نقشتان بگویید.

مردم سلمان را دوست دارند و با او هم ذات پنداری می نمایند. چیزی که برای من جالب است این است که در خارج از فیلم و سریال باز هم مردم مرا سلمان صدا می نمایند و می گویند نامت را می دانیم، ولی دوست داریم با این نام تو را صدا کنیم. خنده و شوخی های سلمان را دوست داریم و حتی دیالوگ های سلمان را هم تکرار می نمایند که برای من باعث مسروری است.

نقش جدی هم به شما پیشنهاد می گردد؟

بله. در چند سال اخیر چند فیلم سینمایی بازی نموده ام و حتی سال گذشته چندین پیشنهاد کار جدی و کمدی داشتم که تعدادی را رد کردم. در کل سعی می کنم برای قبول نقش های تازه با آقای آقاخانی مشورت کنم. سال گذشته در دو سریال نمایش خانگی بازی کردم. یکی سریال روزی روزگاری مریخ بود که توفیق همکاری با آقای محسن چگینی و آقای پیمان قنام خانی را داشتم و آن یکی سریال راز بقا بود که دوباره با آقای آقاخانی همکاری کردم.

شما فعالیت تئاتری خودتان را آکادمیک آغاز نموده بودید و در چندین جشنواره استانی به عنوان برترین بازیگر انتخاب شدید. داشتن تجربه هنری و به ویژه تئاتری چقدر در پیشرفت کار هنری مؤثر است؟

داشتن تجربه هنری به ویژه تئاتر بسیار مؤثر است. به نظرم تئاتر پایه و اساس بازیگری است و بازیگران تئاتر همواره در سینما دست پر هستند.

اصالتاً اهل بیجارید و ساکن این شهر؛ از شهرتان برای ما بگویید. این مجله برای تهرانی هاست که دوست دارند از جاذبه های گردشگری بیجار بیشتر بدانند؛ از قلعه های تاریخی گرفته تا پل های زیبا.

شهرستان بیجار قدمتی بسیار طولانی در حدود 6هزار سال دارد و شهری تاریخی است. بیجار معروف به بام ایران است، چون در کنار شهرکرد بلندترین شهر ایران است. قلعه قمچقای، پل صلوات آباد، چنگیز قلعه، مساجد تاریخی و ... از مجذوب نمایندهیت های شهرستان بیجار هستند و فرش بیجار هم شهرتی جهانی دارد.

بزرگ ترین دارایی و سرمایه زندگی تان چه است؟

بزرگ ترین دارایی من خانواده ام هستند؛ بچه هایم، پدر، مادر، خواهر و برادر، رفیق خوب و ... همه این ها مهم ترین دارایی یک انسان هستند.

اگر اجازه بدهید کمی سؤالات خانوادگی بپرسیم؛ دخترانتان نازنین زهرا و نازنین زینب چندساله اند و چه کار می نمایند؟ علاقه به رشته هنری شما دارند؟ پیشنهاد یا نظری در این زمینه می دهند؟

دختر بزرگم شانزده ساله و دختر کوچکم یازده ساله است. دختران من علاقه بسکمک به بازیگری دارند و سختگیرترین منتقدان من هستند. بله، آن ها همواره درمورد بازی هایم نظر می دهند.

خودتان چطور به بازیگری علاقمند شدید؟

من در یک خانواده هنرمند به جهان آمدم. پدرم کار موسیقی می کرد. کمانچه می زد و صدایش هم خوب بود. برادرهایم هم در کار نمایش بودند. بازیگر بودند. من از دوم ابتدایی روی صحنه تئاتر رفتم. از بچگی کار موسیقی و بازیگری را دوست داشتم و برای همین دف و تنبک را به صورت تخصصی دنبال کردم. همواره دوست داشتم به جایی برسم که همه مردم ایران من را دوست داشته باشند و برای همه مفید باشم. خدا را شکر دارد این اتفاق می افتد.

آیا خانواده در این کار پشتیبان شما بودند؟

بله. چون همانطور که گفتم فضای خانواده هنری بود. برای همین پدر و مادرم از ما در این کار حمایت می کردند. اصلاً اگر حمایت خانواده نباشد، آدم به موفقیت نمی رسد. آدم در هر کاری باشد باید خانواده را پشت خودش داشته باشد.

اهل کتاب خواندن هستید؟ به علاقه مندان به کتابخوانی چه کتابی را پیشنهاد می کنید؟

من عاشق کتاب خواندن هستم و هر فرصتی پیش بیاید کتاب می خوانم. هر کتابی که باشد، می خوانم اما بیشتر برای کتاب های مربوط به کارم وقت می گذارم. از همه مردم دعوت می کنم حتما در نمایشگاه کتاب شرکت نمایند و لذت ببرند.

دوست دارید چه نقشی را بازی و در کارنامه کاری تان ثبت کنید؟

من دوست دارم نقش هایم متفاوت باشد. دوست ندارم یک نقش را تکرار بکنم. من در تئاتر همه نقش ها را تجربه کردم و دوست دارم در تلویزیون و سینما هم این تجربه را داشته باشم.

الان مشغول بازی در چه کاری هستید؟

در حال حاضر یک فیلم کوتاه و دو فیلم سینمایی به من پیشنهاد شده است، ولی چون هنوز قطعی نیست نمی توانم نام ببرم.

ظاهرا شما به تهران خیلی علاقه دارید؟ اگر خاطره ای در این زمینه هم دارید بگویید.

من همواره تهران را از کودکی دوست داشتم. برای اینکه هر آنچه می خواستی در تهران بود؛ سینما می خواستی، فیلم خوب می خواستی، پارک می خواستی، هر چه می خواستی. به خصوص که ما در شهرستان بودیم و آنجا امکانات کم بود. من اولین باری را که به تهران آمدم، خوب در خاطر دارم. با دو تا از فامیل هایمان از بیجار راهی تهران شدیم و ساعت ها در راه بودیم. آن موقع ما بچه بودیم و ماشین سواری را خیلی دوست داشتیم، برای همین جدا از جاذبه های تهران، بودن توی راه و مسیر طولانی تهران هم برای ما مجذوب نماینده بود. وقتی به تهران رسیدیم، من برای اولین بار به سینما رفتم؛ یک سینما در خیابان ولیعصر. یادم هست در آن روزها و دفعات بعدی، سه فیلم را در سینما دیدم؛ فیلم های هامون ،گروهبان و تاراج. در تاراج، جمشید هاشم پور بازی می کرد که واقعا تماشا بازی هاش لذ ت بخش بود. حالا سالها از آن ایام می گذرد، اما من همین امروز هم تهران را بسیار دوست دارم و هر کجا که می روم از زیبایی های شهر لذت می برم. از شهرداری تشکر ویژه دارم؛ چون چه از نظر تمیزی شهر، چه از نظر امکانات خیلی خوب عمل نموده است. البته یک نقص هایی هست؛ ولی نباید زحمات این عزیزان را نادیده گرفت.