سه سریال خاص ایرانی که کمتر دیده شدند - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، در بین سریال هایی که در طی دو سه دهۀ اخیر از صدا و سیما پخش شده اند، برخی از آن ها به خاطر داستان های مجذوب نماینده و بازیگران شناخته شده ای که داشتند توانستند مخاطبان زیادی را به دست بیاورند و موقع پخششان خیابان ها را خلوت نمایند. تعداد زیادی از سریال ها هم به دلایل مختلف از کیفیت پایینی برخوردار بودند و بدون اینکه مخاطب زیادی به دست بیاورند خیلی زود فراموش شدند.

به گزارش فرادید، اما یک دستۀ سوم هم هست؛ سریال هایی که با وجود بازی های درخشان و داستان پردازی مجذوب کنندهشان نتوانستند مخاطبان گسترده ای را جذب خودشان نمایند. یک علت این امر شاید خاص بودن این سریال ها بود. این سریال ها لایه های ظریف و نسبتا عمیقی داشتند که ارتباط برقرار کردن با آن ها صبوری و دقت زیادی را می طلبید و شاید به همین دلیل بود که به میزان ای که واقعا استحقاقش را داشتند دیده نشدند.

در این جا سه مورد از این سریال ها را معرفی می کنیم؛ هرچند که شاید تعداد خیلی بیشتری از این نوع سریال های کمتر دیده شده، ولی با کیفیت را بتوان در تاریچۀ سریال های تلویزیونی ایرانی پیدا کرد.

1. کاکتوس؛ محمدرضا هنرمند

سریال کاکتوس در سه فصل از سال 1379 تا 1383 از شبکه اول سیما پخش می شد. به طور خاص فصل های دوم و سوم این سریال مجموعه ای درخشان از بازی های بی نقص، دیالوگ های ظریف و طنزی سیاسی و مجذوب کننده بودند.

جنبۀ سیاسی این سریال بسیار عمیق و باریک بینانه از کار درآمده بود و بدون اینکه به دام جلف بودن بیافتد، کنایه هایی ظریف و خنده دار به مسائل روز و جناح ها و رویکرد های سیاسی مختلف در خودش داشت.

بازیگران شناخته شده ای در این سریال ایفای نقش می کردند که هرکدامشان جاذبۀ مخصوص خودش را به سریال بخشیده بود؛ فتحعلی اویسی، سیروس ابراهیم زاده، رسول نجفیان، محمد کاسبی و سروش صحت از جملۀ بازیگران این سریال بودند. بازی درخشان رضا فیض نوروزی در نقش آقای کتل میان هم یکی از محور های طنز این سریال بود.

با اینکه کاکتوس به طور کامل در یک محیط بسته جریان داشت و از این جهت شبیه یک تله تئاتر بود، اما دیالوگ های هوشمندانه و شخصیت پردازی های کم نظیرش آن را به سریالی تبدیل نموده بود که هم مفرح بود و هم تامل برانگیز.

2. در کنار هم؛ فتحعلی اویسی

سریال در کنار هم که در سال 1381 از شبکه اول سیما پخش شد، یکی از معدود تجربه های کارگردانی فتحعلی اویسی بود که خود او در آن ایفای نقش نیز می کرد. این سریال تا حد زیادی حال و هوای سریال کاکتوس را داشت، هم به لحاظ محتوای طنزآمیز سیاسی و اجتماعی و هم به لحاظ جریان داشتن در یک لوکیشن بسته.

حضور بازیگرانی مثل خسرو شکیبایی، مهرانه مهین ترابی، رامین ناصرنصیر، سیروس گرجستانی و امیرحسین صدیق، فضایی پر از بازی های درجه یک و شخصیت پردازی های مجذوب کننده را ایجاد نموده بود. هر کدام از شخصیت های این سریال به نوعی نمایندۀ یک قشر یا تیپ شخصیتی خاص در جامعه بودند که روابط آن ها با هم و دیالوگ های بامزه و کنایه آمیزشان بسیار دیدنیی و متفاوت از کار درآمده بود.

از یک سو ناصرنصیر و مهین ترابی نقش اقشار ضعیف و فاقد دسترسی به قدرت را داشتند و از سوی دیگر فتحلی اویسی و شکیبایی نقش حاکمان و بالادستانی را داشتند که در خلوت خودشان دائما در حال طراحی نقشه هایی بودند که منافع خودشان را پیش ببرند. امیر حسین صدیق و برزو ارجمند هم شخصیت هایی میانی بودند که برای دور نماندن از قافلۀ منافع، باید خودشان را به بالادستی ها نزدیک می کردند و در راستای منافع آن ها کار می کردند.

3. پشت کوه های بلند؛ امرالله احمدجو

احمدجو در مقام کارگردان هیچوقت نتوانست موفقیت روزی روزگاری را تکرار کند. البته این از ضعف احمدجو نبود بلکه از کمال تکرارنشدنی آن سریال بود که دیگر نمی توانست مشابهی داشته باشد. درست است که پشت کوه های بلند اگر با روزی روزگاری مقایسه گردد حتما شکست می خورد، اما این سریال به خودی خودش یک جواهر کمتردیده شده بود.

در این سریال که در سال 1391 از شبکه سه پخش شد، حسام بیگ سریال روزی روزگاری به مقام پادشاهی رسیده و سامشاه نامیده می گردد. داستان سریال ماجرای سفر شاهانۀ سامشاه و قشون و اهل و عیالش به اصفهان برای خوشگذرانی و سرگرمی است. شاید این سریال داستان منسجم و گیرایی که بیننده را در پی خودش بکشد نداشت، اما در عوض سرشار بود از شخصیت های متفاوت و مجذوب کنندهی که در رابطه با هم موقعیت هایی بامزه و دیدنیی خلق می کردند. وقتی یک راهزن به مقام پادشاهی رسیده باشد اوضاع دربارش چگونه خواهد بود؟ این سریال پاسخ مجذوب کننده و مفرحی به این سوال بود.

محمد فیلی که در روزی روزگاری نقش بسیم و نسیم را داشت، در این سریال هم در نقش تلخک درخشیده بود. بسیاری از شخصیت های دیگر هم بودند که آدم دلش می خواست بنشیند و حرف زدن آن ها را دیدن کند و بخندد. قشون سالار با بازی آتش تقی پور و کدخدای کولیباد با بازی بهروز مسروری از جملۀ این شخصیت ها بودند. به خصوص طرز حرف زدن کدخدای کولیباد بسیار خاص و متفاوت و حاصل نگارشی خلاقانه و هنرمندانه بود.