کشف ابرهایی از شن در جو یک ستاره شکست خورده ، کوتوله های قهوه ای در تیررس جیمز وب - وبلاگ فروشندگان

به گزارش وبلاگ فروشندگان، مشاهدات تازه تلسکوپ فضایی جیمز وب به ما تایید مستقیمی داده است که بعضی از دنیا های بیگانه دارای ابرهای سنگی هستند.

به گزارش وبلاگ فروشندگان و به نقل از ساینس آلرت، این تلسکوپ مستقیما ابرهای سیلیکاته را در جو یک کوتوله قهوه ای شناسایی نموده است.

طبق گفته یک تیم بین المللی از ستاره شناسان، این اولین بار است که چنین تشخیصی در یک جرم سیاره ای خارج از منظومه شمسی اجرا شده است.

کوتوله های قهوه ای، جرم هایی هستند کوچک تر از ستارگان و بزرگ تر از سیاره ها که به دلیل کم بودن جِرم شان واکنش های هسته ای در آنها انجام نشده و در نتیجه از خود نور ندارند و چون بسیار دورند دیده نمی شوند. کوتوله های قهوه ای به سبب نیروی جاذبه افزایش یابنده شان که در پی متراکم شدن دایمی آنها پدید می آید، منتشرنماینده نیرومند پرتو فروسرخ هستند که با ابزارهای تازه میزان گیری می گردد.

به گفته این تیم، یافته های کامل، برترین طیف را برای یک جرم سیاره ای تشکیل می دهند. این نتایج نه تنها می تواند به ما در درک بهتر این به اصطلاح ستاره های شکست خورده یاری کند، بلکه نشان دهنده پیش طعم کاری است که JWST (تلسکوپ فضایی جیمز وب) می تواند انجام دهد.

پیش تر دیده ایم که JWST یک تصویر مستقیم از یک سیاره فراخورشیدی گرفته است، اما یک کوتوله قهوه ای کمی متفاوت به نظر می رسد.

این اجرام زمانی اتفاق می افتد که یک ستاره کوچک جرم کافی برای آغاز همجوشی هیدروژن در هسته خود جمع نمی نماید و رژیم جرمی بین سیارات کوچک و کوچک ترین ستاره ها را اشغال می نمایند.

با این حال، با جرمی حدود 13.6 برابر مشتری، کوتوله های قهوه ای می توانند دوتریوم یا هیدروژن سنگین (هیدروژن را با یک پروتون و یک نوترون در هسته، به جای یک پروتون منفرد) ترکیب نمایند.

فشار و دمای همجوشی دوتریوم کمتر از هیدروژن است، به این معنی که کوتوله های قهوه ای به نوعی شبیه رژیم ستاره ها هستند.

این بدان معناست که برخلاف سیارات فراخورشیدی، کوتوله های قهوه ای، گرما و نور خود را ساطع می نمایند. بدیهی است که بسیار کمتر از ستاره ها است، اما ما می توانیم آن را مستقیماً تشخیص دهیم، به خصوص در طول موج های فروسرخ که JWST در آن تخصص دارد.

مشاهدات تیمی به رهبری بریتانی مایلز ستاره شناس دانشگاه کالیفرنیا سانتا کروز از یک کوتوله قهوه ای در فاصله 72 سال نوری ما به نام VHS 1256-1257 b است که اولین بار در سال 2015 توصیف شد.

جرم آن 19 برابر مشتری بوده و نسبتا جوان است و جوی مایل به قرمز دارد.

این رنگ قبلا به ابرها در کوتوله های قهوه ای جوان نسبت داده می شد، بنابراین تیم از طیف های مادون قرمز استفاده کردند تا ببینند آیا می توانند ترکیب کوتوله قهوه ای را معین نمایند یا خیر.

تیم تحقیقاتی دریافت که ترکیب جوی VHS 1256-1257 b مشابه سایر کوتوله های قهوه ای که در طول موج های فروسرخ مطالعه شده اند است، اما بسیار واضح تر.

محققان در مقاله خود می نویسند: آب، متان، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، سدیم و پتاسیم در چندین بخش از طیف JWST بر اساس مقایسه طیف های کوتوله قهوه ای الگو، مشاهده می شوند.

به گفته محققان، ویژگی مونوکسید کربن واضح ترین ویژگی محسوب می گردد که تا به امروز دیده شده است.

بعلاوه همانطور که آنها امیدوار بودند، ابرها را شناسایی کردند؛ ابرهای فرضی طولانی از ذرات سیلیکات در یک لایه ضخیم، با میزان دانه زیر میکرون. این تیم اشاره می نماید که احتمالاً این مواد معدنی مانند فوستریت، انستاتیت یا کوارتز هستند.

بیشتر بخوانید:

• برترین تصاویر منتشر شده تلسکوپ فضایی جیمز وب | هنرنمایی در عمق فضا

به نظر می رسد این در نهایت تایید می نماید که کوتوله های قهوه ای جوان را می توان به وسیله ابرهای سیلیکات تکه تکه ای که بر تغییر در روشنایی تأثیر می گذارد، دور زد.

محققان خاطرنشان می نمایند که این ابزاری برای تفسیر مشاهدات کوتوله های قهوه ای در آینده به ما می دهد و در مشاهدات آینده باید در پی آن باشیم.

آنها در مقاله خود می نویسند: این نتایج اولیه از مشاهدات علمی JWST زودهنگام است و بعلاوه برای بسیاری دیگر از کوتوله های قهوه ای نزدیک که در چرخه های رصدی آینده مشاهده خواهند شد، قابل دستیابی است. این رصدخانه یک پیشگام خواهد بود که درک ما از فیزیک جو را در سیاره ها، کوتوله های قهوه ای و سیارات فراخورشیدی برای سال های آینده پیش می برد.